Naszym zamiarem było stworzenie budynku ikony, który będzie odpowiedzią na przewodni temat pawilonu w Yeosu. Punktem wyjścia była inspiracja ukształtowaniem półwyspu Yeosu, który składa się z 317 wysp i ich piękne środowisko naturalne. Zamiast projektować kolejny budynek, zdecydowaliśmy się utworzyć znak w krajobrazie, który będzie wtapiał się w otoczenie jako jedna z malowniczych wysp. Jesteśmy przekonani, że dla niemal każdego, bez względu na kulturowe i edukacyjne tło, zarys pięknej wyspy wywołuje wrażenie przyjemności i fascynacji. Odkrywanie wyspy jest dla wielu osób chwilą najbardziej intymnego kontaktu, jaki mogą doświadczyć z oceanem i wybrzeżem. Wyspy zawsze wzbudzają żywe emocje u mieszkańców naszego globu. Spędzanie czasu na wyspie, z dala od zgiełku naszej cywilizacji, robienie zdjęć z tej cennej chwili bywa esencją wielu podróży. Uprzemysłowienie istniejącego otoczenia terenu EXPO i zanik naturalnego zarysu wybrzeża, spowodowały poważne szkody w kondycji środowiska naturalnego oceanu. Projektując Pawilon Tematyczny na otwartych wodach czuliśmy się zobowiązani, aby nawiązać do naturalnej struktury wybrzeża. Założenie budynku-wyspy wydaje się być idealną odpowiedzią na trudne zadanie tworzenia unikatowych architektonicznych ikon przy jednoczesnym poszanowaniu środowiska i jego atrybutów.

Funkcjonowanie budynku podąża za logiką działania wyspy. Jedyną drogą by się na nią dostać jest tramwaj wodny, który krążąc wokół pawilonu, zatrzymuje się na dwóch przystankach. Pierwszy to południowy kraniec wyspy, gdzie goście schodzą na platformę. To byłby główny poziom budynku, który w trakcie przypływu znajduje się tuż nad poziomem wody. Z tego miejsca będzie można doświadczyć fizycznego kontaktu z oceanem i prawdziwie docenić jego niepowtarzalny klimat. Przestrzeń zewnętrzna wyłania się spod elementów, tylko po części zasłonięta przez strukturę. Restauracja zlokalizowana w pobliżu zejścia do wody, będzie oferować specjały z alg rosnących na wyspie, w towarzystwie dźwięków ptaków i aurze powietrza pełnego tlenu i wilgoci. Na tym poziomie, gdzie odwiedzający będą doświadczać oceanu wszystkimi zmysłami, równocześnie będą mieli dostęp do przestrzeni wystawienniczych znajdujących się poniżej. Atrakcją będą dwa wielkie baseny spełniające rolę amfiteatrów, zbudowane ze schodów/pokryte schodami i szklane zbiorniki wypełnione wodą i algami. Przestrzenie te będą płucami całej wyspy, korzystając z energii pływów doprowadzać będą wodę do wszystkich komórek struktury, zapewniając algom warunki do rozwoju.

Podczas projektowania pawilonu koncentrowaliśmy się na rozwiązaniach, które będą wartościowe jednocześnie pod względem ekologicznym, ale także edukacyjnym i architektonicznym. Główna konstrukcja będzie wykonana ze stali ze względu na bliskość Bay Area Gwangyang wolnej strefy ekonomicznej, która koncentruje się na jej produkcji, co sprawi, że koszt transportu będzie stosunkowo niski. Energia z pływów będzie odnawialnym źródłem energii dla całego pawilonu, jako że różnica wysokości pływów w tej lokalizacji jest znaczna. Użycie tej metody tłumaczy także kontekst i usytuowanie budynku. Aby odwiedzający byli świadomi procesu, który odbywa się w pawilonie, zdecydowaliśmy się umieścić dwa zbiorniki wodne w strategicznym miejscu, które ukazywać będą ruch wody związany z przypływami o odpływami. Ruch ten zmieniać będzie zarys i obszar wyspy. Kolejną ważną kwestią jest utylizacja pawilonu po czasie jego eksploatacji podczas Expo. Wierzymy, że dzięki swojej oryginalnej koncepcji i ciągłym zmianom w czasie, będzie przyciągać odwiedzających jeszcze długo po zakończeniu wystawy.

Modułowość konstrukcji pozwala na dalsze życie projektu. By zoptymalizować projekt były brane pod uwagę wszystkie trzy aspekty zrównoważonego rozwoju – wpływ na środowisko, koszty, korzyści społeczne. Miało to bezpośredni wpływ na kształtowanie rozwiązań dla pawilonu. Kryteria społeczne dotyczą atrakcyjności pawilonu jako miejsca, które zachęca ludzi do podróżowania i postrzegania go jako cel odwiedzin/wycieczek. Wybór materiałów budowlanych uwarunkowane jest optymalizacją kosztów transportu, a także wpływem na środowisko morskie, jednocześnie maksymalizując wykorzystanie odnawialnych źródeł energii i zasobów dostępnych lokalnie. Koszty zostały uwzględnione w wyborze najbardziej odpowiednich i skutecznych metod budowy i przy decyzji o powtarzających się modułów struktury. Efektywność systemów energetycznych zostanie zmaksymalizowana w celu zmniejszenia kosztów eksploatacji.

Wizualnie pawilon korespondować będzie z naturalnym otoczeniem i nawiązywać do wyglądu skał typowych dla regionu. Nieregularne i z pozoru przypadkowe ułożenie modułów tworzących strukturę kopuły odnosić się będzie do naturalnej struktury rafy koralowej. Powierzchnia i wykończenie modułów budujących strukturę pozwoli organizmom morskim osiedlić się na wierzchniej warstwie i przetrwać w “kieszeni wody”, która utworzyła się w gwieździstej formie. Głębia otworu podczas odpływu będzie naturalnym zbiornikiem morskiej wody. Natomiast te, które znajdują się powyżej tafli będą zasilane wodą za pomocą systemu dopływów. W trakcie życia budynku, zjednoczy się on z otoczeniem, a działanie czasu i środowiska nada mu unifikujący z naturą wygląd.

Zespół: Marcin Mostafa, Natalia Paszkowska, Iwona Borkowska, Maciej Burdalski, Artur Gosk, Mikołaj Molenda

Współpraca: BURO HAPPOLD