Czwarta edycja festiwalu „Warszawa w Budowie” to inauguracja działalności Muzeum Sztuki Nowoczesnej w dawnym pawilonie meblowym ‘Emilia’. Wystawa mówiąca o reklamie outdoorowej jest jednocześnie pierwszą skierowaną do szerokiej publiczności, zaproszeniem do poznania nowej przestrzeni Muzeum. Projekt wystawy zakładał stworzenie widocznej w skali ulicy, zewnętrznej reklamy całego festiwalu. Poprzez swoje gabaryty nawiązuje dialog z istniejącym, warszawskim outdoorem. ‘Emilia’ nie została jednak zasłonięta wielkoformatowym wydrukiem, jej przeszklona elewacja rozbłysła jak gdyby oglądana przez warszawiaków 40 lat temu.

Napis WWB utworzą odpowiednio rozmieszczone ekspozytory.  Ze względu na to, że wystawa obejmuje całą powierzchnię pawilonu i część gabarytów jest znacznie odsunięta od frontalnej elewacji, napis stanie sie czytelny dopiero pod odpowiednim kątem. Zbudowany przez architekturę ekspozycji, nie jest oczywistym znakiem, wymaga od przechodnia chwili skupienia i odnalezienia właściwego punktu widzenia.

Dyspozycja przestrzenna ekspozycji została podyktowana z jednej strony geometrią wykreślną, która stworzy napis, z drugiej ścieżką zwiedzania i merytoryczną zawartością wystawy. Rozrzucenie prostych, zbudowanych ze sklejki brył ekspozytorów, nie zakłóca odbioru architektury pawilonu. Jego w maksymalnym stopniu wyczyszczone z naleciałości, odszorowane i odmalowane wnętrze, wysuwa się na pierwszy plan. Sposób eksponowania druków, archiwalnych fotografii, szyldów, neonów, makiet, filmów, został możliwie zdywersyfikowany, tak by uniknąć monotonii w zwiedzaniu blisko 2 tys. m2 wystawy.