Galeria Sztuki Średniowiecznej prezentuje niezwykle cenny i wizualnie atrakcyjny zbiór stu wybranych eksponatów. Galeria znajduje się na parterze Muzeum, w jego centralnej części, z wejściem dostępnym bezpośrednio z Holu Głównego. Przestrzeń dedykowana Galerii podzielona jest na trzy połączone amfiladą sale, w których wyeksponowano siedem tematycznych działów. Dzięki zaaranżowaniu poszczególnych sekcji poprzez odpowiednie usytuowanie ekspozytorów, zamiast ścian, galeria zyskała na przestrzenności. Wydłużone rzuty sal, których proporcje, rytm i wielkość wnęk okiennych tworzą niepowtarzalną oprawę ekspozycji, wymuszają liniowy sposób zwiedzania. Z tego względu projektanci obrali sobie za cel podkreślenie architektury, a północnej sali otwarcie na dziedziniec Lorentza, by zwiedzający mieli świadomość założeń przestrzennych całego obiektu Muzeum.

Do sal, narażonych na dostęp światła południowego, zaprojektowano przesłony z dwóch warstw perforowanej blachy, które tworzą delikatnie migotliwy wzór i światłocieniowy efekt na posadzce. Stonowaną, ciemną kolorystykę galerii podporządkowano naczelnej idei wyeksponowania prezentowanych dzieł, gdzie zarówno sam materiał (drewno, polichromia, alabaster, brąz), jak i detal wykonania, wymagają niezwykle precyzyjnego oświetlenia oraz tła, które nie rozprasza i nie konkuruje.

Ekspozytory zaprojektowano jako delikatnie wizualnie konstrukcje z wygiętych z jednego arkusza blach, w których oprócz formy istotny jest detal szlifowanych krawędzi. Każdy ekspozytor ma niepowtarzalną formę, dopasowaną do konkretnego dzieła. Ten brak powtarzalności, praca włożona tym samym w projekt i wykonanie, jest dalekim echem kunsztu wykonania samych eksponatów, rękodzieł, dzięki którym powstały.