Europejski Kongres Kultury odbył się we Wrocławiu w historycznej Hali Stulecia i na jej terenach przylegających. Nad tym obszarem pojawiły się się niezidentyfikowane obiekty, które poprzez sondy transmitowały dane w najodleglejsze przestrzenie. Oczekiwane przez wszystkich debaty i poruszane tematy przekroczyły granice nie tylko Europejskie. Na ten krótki moment Wrocław, a przede wszystkim tereny Hali Stulecia stały się centrum kulturalnego wszechświata.

Silnie narracyjna instalacja balansująca na granicy żartu stawiała pytanie: kim są we współczesnym świecie twórcy kultury europejskiej? Czy są nimi niezrozumiali obcy zjawiający się sporadycznie w szarej rzeczywistości, czy może pozbawiona nadęcia kultura o granicach tak płynnych jak nigdy wcześniej powstaje oddolnie na skutek współoddziaływania milionów cząstek – odbiorców i twórców w jednym. Spodki stanowiły symbol wyjątkowych dla kultury czasów, w których mamy okazję o niej debatować. W przeciwieństwie do powstałej z okazji Wystawy Stulecia Hali Ludowej czy iglicy będącej symbolem Wystawy Ziem Odzyskanych i Światowego Kongresu Intelektualistów w Obronie Pokoju, które cechują się monumentalnością, trwałością i precyzyjną definicją formy, unoszące się w czasie trwania Europejskiego Kongresu Kultury obiekty to efemeryczne struktury, a ich ostateczny kształt był wynikiem współistnienia ogromnej ilości drobnych elementów.

Cienie rzucane przez spodki padały na główne wejścia do budynków wykorzystywanych podczas EKK. Powierzchnię elewacji w obrębie umownego rzucanego cienia pokryto grafiką z naciągniętych srebrzystych taśm natomiast na posadzce wysypany został połyskujący srebrzysty żwir. Ten sam żwir pojawił się przed rozpoczęciem Europejskiego Kongresu Kultury w najbardziej reprezentacyjnych przestrzeniach publicznych Wrocławia, zapowiadając zbliżające się wydarzenie.

Scenografia miała na celu nie tylko podkreślić rangę i niecodzienność odbywającego się wydarzenia, ale przede wszystkim dyskretnie i skutecznie prowadzić uczestników po wykorzystywanych przez EKK przestrzeniach. Latające obiekty zaburzyły osiowy charakter terenów Hali Stulecia, jednak ich lokalizacja nie była przypadkowa. Wylądowały one miejscach będących w centrum uwagi i zaznaczały najważniejsze podczas trwania EKK lokalizacje: główne wejście na teren Hali Stulecia, pawilon akredytacyjny znajdujący się między wejściową kolumnadą a Halą Stulecia, dziedziniec Pawilonu Czterech Kopuł – miejsce cowieczornych koncertów otoczonych przez strefy kuratoryjne oraz budynek RCTB, gdzie odbyła się większość debat. Największy z obiektów został wbity w bryłę Hali Stulecia zaraz nad głównym wejściem i wpuszczony do środka, co uwydatniło przestrzeń, w której odbył się wykład inauguracyjny prof. Baumana oraz koncert Krzysztofa Pendereckiego.