Ulica polskiego miasta od lat cierpi z powodu chaosu w niekontrolowany sposób pojawiających się kiosków, reklam oraz budek gastronomicznych i handlowych. Niska jakość wykonania, całkowita ignorancja estetyki oraz nieprzemyślane lokalizacje tymczasowych obiektów mają ciągły wpływ na obniżanie jakości przestrzeni miejskiej. W tej samej przestrzeni jej użytkownik doświadcza nie tylko natłoku tandety, ale również braku mebli miejskich pełniących podstawowe funkcje: stojaka na rowery, ławki czy miejsca spotkań.

W tym kontekście projekt kolektury lotto powinien zarówno zdecydowanie odciąć się od dotychczasowej estetyki obiektów tymczasowych na Polskich ulicach jak i wprowadzić do przestrzeni miejskiej funkcje powstałe z myślą o jej użytkownikach. Ze względu na niewielką powierzchnię, jaką zajmuje kiosk Lotto wachlarz wielofunkcyjnych mebli miejskich został zaaplikowany w grubości fasady proponowanego przez nas obiektu. Prosta w formie kostka staje się w ten sposób papierkiem lakmusowym barwnego życia ulicy czy placu. Miasto wręcz dosłownie odbija się na czterech ścianach kiosku, deformując je i pozostawiając po sobie kształty umożliwiające swobodną interpretację funkcjonalną. Odpowiednio wycięte pionowe elementy fasady pawilonu służą jako siedzisko, stolik czy miejsce na rower.

Elewacja inicjuje swoistą grą miejską i tworzy zagadkowy obiekt wciągający użytkowników do środka. Te same drewniane żerdzie pojawiają się wewnątrz kiosku, służąc jako lada oraz ławka ze stolikiem, na którym można wypełnić kupon Lotto. Charakterystyczny język estetyczny pawilonu docelowo ożywiany przez korzystających z wnęk w elewacji użytkowników złożą się na rozpoznawalny symbol kojarzony z kolekturą Lotto.

Inspiracja fasady kiosku zaczerpnięta została z prostej technologii budowy obiektów pełniących do tej pory funkcje zaszczepione w fasadzie pawilonu Lotto. Drewniane elementy nawiązują do żerdzi ławek spotykanych w Polskich parkach i podobnie jak one mogą w łatwy sposób zostać wymienione w przypadku zniszczenia. Zaokrąglone rogi kostki, pionowe podziały oraz dobór materiałów przywoływać mogą natomiast na myśl rozwiązania charakterystyczne dla Warszawskiego modernizmu, co umożliwi obiektowi współgranie z najbardziej nobilitowanymi przestrzeniami publicznymi stolicy. Drewniane żaluzje kiosku mogą być wykonane zarówno ze sklejki, jak i litego drewna. Zastosowanie gatunku drewna charakterystycznego dla danego regionu Polski umożliwi powstawanie lokalnych wersji kiosku doskonale dopasowanych do kontekstu architektonicznego i kulturowego danego miasta. Wnęki funkcjonalne w fasadzie wycinane są w drewnianych panelach metodą CNC, czyli za pomocą maszyny obsługiwanej numerycznie. Oznacza to, że bez żadnego zwiększenia kosztów produkcji elewacja każdego z pawilonów może być inna i idealnie dostosowana do lokalizacji. Siedziska mogą pojawiać się zawsze od bardziej zacisznej strony pawilonu, miejsce na rower w najłatwiej dostępnej części elewacji, natomiast strona południowa obiektu powinna być możliwie maksymalnie zacieniona drewnianymi żaluzjami. Każdy z kiosków Lotto staje się w ten prosty sposób unikalnym i zaskakującym obiektem.

Wnętrze kiosku Lotto podzielone jest na dwie strefy funkcjonalne: ogólnodostępną strefę klienta oraz strefę kolektora dostępną jedynie dla pracownika. W strefie pracownika wydzielona jest część socjalna z toaletą. Przestrzenie magazynowe znajdują się na ścianie pomieszczenia socjalnego, natomiast miejsce na przechowywanie ulotek, materiałów reklamowych i kuponów mieści się pod ladą i na tylnej ścianie strefy obsługi klienta. Pracownik może zarówno obsługiwać poprzez ladę klientów znajdujących się wewnątrz kiosku kolektury, jak i, korzystając z okienka, mieć kontakt z klientami nie wchodzącymi do pawilonu.

W części ogólnodostępnej pionowe drewniane żerdzie tworzą ławkę, stolik oraz ladę oddzielającą obie strefy. Osoba na wózku dla niepełnosprawnych może swobodnie wjechać do kiosku, obrócić się i wygodnie skorzystać z części lady o obniżonej wysokości. Zewnętrze funkcje wprowadzone w grubość fasady proponowanego obiektu to natomiast ławka, miejsce spotkań w postaci dwóch siedzisk i stolika, stojak na rowery, wnęka na drzewo lub zieleń pnącą, dystrybutor na ulotki oraz pojemnik na makulaturę. Wnęka w żerdziach wyznacza również wejście do wnętrza kiosku.