Projekt architektury wnętrz Hotelu Europejskiego stanowi próbę połączenia jego przed- i powojennego dziedzictwa ze współczesnym charakterem i wymogami stawianymi wnętrzom hotelowym o najwyższym standardzie. Zmienne losy tego budynku, na przestrzeni ponad stu pięćdziesięciu lat, w wyniku których niewiele z oryginalnych wnętrz ocalało (ale pozostała bogata dokumentacja) wpłynęły na przyjętą strategię projektu; nie odtwarzaniu jego charakteru z jednego wybranego momentu, ale uszyciu z wielu urwanych wątków nowej całości.

Projekt nawiązuje do historycznych wnętrz gmachu, odwołując się do charakterystycznych dla niego proporcji, podziałów materiałowych, detali architektonicznych czy nastroju poszczególnych przestrzeni. Głównym założeniem było zaszycie pewnych ważnych dla Hotelu epok, w poszczególnych warstwach projektu wnętrz; stąd nawiązujące do XIX wieku wzory posadzek, ścian i ukształtowanie stropów, stałe zabudowy i łazienki czerpiące ze stylu lat ‘30 XX wieku, meble projektowane współcześnie, ale mocno osadzone w kodzie estetycznym drugiej połowy XX wieku. Istotnym elementem definiującym projekt jest także obecność kolekcji współczesnej polskiej sztuki, która została stworzona specjalnie dla Hotelu Europejskiego i doskonale kontrpunktuje wnętrza, dokładając ostatnią kluczową warstwę. Projekt przewiduje również miejsce na czasowe ekspozycje przedmiotów związanych bezpośrednio z Hotelem oraz tych, które dokumentują jego historię.

Kolejnym istotnym założeniem autorskim jest uhonorowanie dorobku polskiego rzemiosła i wzornictwa przemysłowego, poprzez użycie lokalnych produktów jako elementów wykończenia i wystroju wnętrz. Są nimi między innymi naturalne forniry drzew występujących na terenie Polski, meble wytwarzane przez lokalnych rzemieślników, oraz przedmioty zdobiące półki bibliotek zaprojektowane przez rodzimych wytwórców szkła i ceramiki takich jak Zbigniew Horbowy czy Polska Fabryka Porcelany Ćmielów.

Projekt korytarzy na pierwszym piętrze budynku stanowi podjęcie dialogu z ich XIX-wieczną geometrią. Powrót jasnych kolebkowych sklepień inspirowany jest przedwojennymi fotografiami hotelowych wnętrz gmachu. Balustrada projektu Bohdana Pniewskiego posłużyła za wzór do zaprojektowania dekoracyjnych balustrad przed byłym Salonem Krywulta oraz na końcach korytarzy trzeciego piętra, nad Muzeami Miejsca.